23 kwietnia - 8 maja 2016 r.

Po 44 latach od poprzedniej realizacji grand opéra powraca na bydgoską scenę. Dzieło Verdiego cieszy się zasłużonym powodzeniem i jest zaliczane do kanonu największych arcydzieł włoskiej muzyki operowej. Libretto zaczerpnięte z Don Carlosa F. Schillera jest jednym z najbardziej dramatycznych, jakie może zaoferować historia: młoda księżniczka opuszcza Francję i dwór swego ojca, aby połączyć się ze starym królem Hiszpanii. Jego syn Don Carlos, będący wcześniej oficjalnym narzeczonym Elżbiety, będzie kochał ją również, gdy stanie się jego macochą.

Powstały po upadku powstania styczniowego Straszny dwór stał się swego rodzaju manifestem patriotycznym. Perypetie braci, Zbigniewa i Stefana, którzy postanawiają pozostać kawalerami, by zawsze być w gotowości do służenia ojczyźnie, stały się pretekstem do zaprezentowania na teatralnych deskach syntezy polskości – staropolskich obyczajów, kultury, tradycji, obrzędów.

Realizacja najnowszej inscenizacji Strasznego dworu na łódzkiej scenie jest widowiskiem będącym głębokim ukłonem w stronę tradycji, a jednocześnie zaskakującym aktorską energią i urzekające malarską scenografią.

Mistrz i Małgorzata wrocławskiego Capitolu zawiera w sobie wszystko, czego wymagamy od dobrego spektaklu. Humor łączy się z refleksją, a satyra z filozofią. Sztuka dialogu wzbogacana partiami śpiewanymi z dobrym tekstem uwydatnia moc słowa. Dynamiczne układy ruchowe i zmiany scenografii sprawiają, że z przyjemnością poddajemy się teatralnemu złudzeniu.

Największym wyzwaniem Kościelniaka było stworzenie dzieła, które nie byłoby przegadane – trzyipółgodzinny spektakl składa się z wielu długich kilkunastominutowych scen. Z pomocą przyszły możliwości techniczne. Twórcy mogli puścić wodze fantazji. Imponują sceny, gdy Małgorzata i jej służąca lecą nad rosyjską stolicą na miotle. Powala też pokaz czarnej magii w Teatrze Varietes, kiedy na widownię – tak samo jak powieści – sypią się papierowe czerwońce, a aktorzy z wirtuozerią prezentują magiczne sztuczki.

Barokowa opera-balet Jeana-Philippa Rameau po raz pierwszy w wersji scenicznej w Polsce, w wykonaniu międzynarodowego zespołu wykonawców. Tematem jest miłość, która przegnana z Europy wędruje po innych kontynentach, ścigana przez boga wojny Marsa. Odwiedza między innymi Indie i Amerykę Południową. Ostatecznie Mars zostaje pokonany, a miłość i pokój znów goszczą w Europie.

Wykonawcami spektaklu będzie międzynarodowy zespół (Polska, Włochy, Hiszpania, Francja) solistów-śpiewaków, tancerzy, orkiestry i chóru. Ciekawa koncepcja porównania muzyki  kolejno do czterech żywiołów, powietrza, wody ognia, ziemi, wykorzystuje wizualizacje burzy morskiej, trzęsienia ziemi, lawy, słońca, wiatru.

Janáček celował w portretowaniu wyrazistych kobiecych charakterów. Największą sławę przyniosły mu opery z żeńskimi imionami w tytule. Jenufa jest jednym z najsłynniejszych dzieł czeskiej opery i sztandarową pozycją repertuarową Opery im. Janáčka (Narodni Divadlo) w Brnie, gdzie odbyła się prapremiera dzieła. W postaci tytułowej kompozytor uwiecznił swą córkę, Olgę: uzdolniona dziewczyna miała serce uszkodzone przez anginę przebytą w dzieciństwie i zmarła w wieku 20 lat. Zaletami Olgi obdarzył Janacek postać Jenufy, a operę tę dedykował pamięci córki.

Janácek szukał inspiracji w dramatach realistycznych, powieściach i opowiadaniach. Tytułowa bohaterka na wieść o śmierci dziecka jest tak zaszokowana, że reaguje niemal mechanicznie wypowiedzianymi zdaniami. Akcja jest osadzona w morawskiej wsi z jej barwnym folklorem. Libretto zostało napisane w dialekcie morawskim, a muzyka sięga do ludowych korzeni.

Można się zresztą zastanawiać, kto jest główną bohaterką Jenufy. W Czechach opera ta jest grana pod tytułem Jej pasierbica (taki był tytuł sztuki Gabrieli Preissovej, na podstawie której powstało libretto). W ten sposób zaznacza się obecność dwu heroin – młodej, uwiedzionej i porzuconej Jenufy i kochającej ją ślepą miłością macochy Kościelnichy. W samej operze partie te są równorzędne, obie równie atrakcyjne, choć Kościelnicha jest może postacią ciekawszą, bardziej złożoną, bo z miłości zdolną do zbrodni. Jenufa to zakochana dziewczyna, która nigdy nie wyrasta ze swej pierwszej, nieszczęśliwej miłości do hulaki Števy, który zostawił ją z dzieckiem, ale dojrzewa do spokojnego szczęścia u boku wiernego adoratora Lacy.

Rzadko zdarza się, by na scenie opery wystawiano sztukę dramatyczną. Chyba że rzecz dotyczy śpiewaków, jak w Kwartecie Ronalda Harwooda. W opowieści o czworgu emerytowanych artystach w domu spokojnej starości, którzy chcą raz jeszcze poczuć smak scenicznego występu, gra kwartet solistów Opery Wrocławskiej.

John Cranko to klasyk choreografii XX wieku, ale beztroska komedia według Szekspira wciąż uznawana jest za jedną z najlepszych we współczesnym repertuarze baletowym. Spektakl przywołuje błyskotliwą historię niepokornej Katarzyny, od której stroni całe otoczenie, prócz przekornego Petruchia. Jego upór prowadzi do poskromienia nieznośnej złośnicy.

Cranko to mistrz charakterów uwielbianych w balecie przez publiczność i tancerzy. Katarzyna przechodzi na naszych oczach prawdziwą metamorfozę: od nieposkromionej jędzy do pokornej żony Petruchia. On z kolei może się popisać męskim sprytem, poczuciem humoru i brawurowym tańcem. A poza nimi jest tu jeszcze cała galeria figur scenicznych rodem z włoskiej komedii dell’arte.

Po raz w pierwszy w Polsce The Shanghai Ballet. Baletowa adaptacja słynnego romansu Charlotte Brontë Dziwne losy Jane Eyre zaliczanego do szczytowych osiągnięć literackich epoki wiktoriańskiej, łączącego melodramatyczną fabułę z wnikliwą obserwacją psychologiczną oraz nastrojem tajemnicy i grozy. Libretto opowiada o wielkim uczuciu, które połączyło ludzi z różnych, odległych sfer. Osierocona dziewczyna podejmuje pracę nauczycielki w posiadłości Edwarda Fairfaxa Rochestera. Zostaje jego narzeczoną, ale Rochester ukrywa przed światem ponury sekret.

Wystawa Architektura muzyki na świecie

Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP Oddział w Bydgoszczy zaprasza na wystawę Architektura Muzyki na Świecie. Zobaczyć będzie można fotografie budynków z całego świata. Obiekty zrealizowane na przestrzeni ostatnich lat przez różnych architektów łączy wspólny wątek - muzyka. Znajdują się wśród nich filharmonie, opery, sale koncertowe i audytoria. 

Wystawie towarzyszyć będzie prelekcja w sali kameralnej. 7 maja wykład wygłosi dr inż. arch. Andrzej Prusiewicz. Wstęp wolny, wejściówki do odbioru w Dziale Obsługi Widzów Opery Nova.

9.Międzynarodowe Operowe Forum Młodych

25.04.2016 – Sala Kameralna Opery Nova, ul.Focha 5
Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy
Wesele Figara, Wolfgang Amadeusz Mozart 

27.04.2016 – Sala Kameralna Opery Nova, ul.Focha 5
Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy
Wesele Figara, Wolfgang Amadeusz Mozart

30.04.2016 – 2.05.2016 - sala koncertowa, ul. Gdańska 20
Kurs mistrzowski Janusza Monarchy - Wiedeń

3.05. 2016r. – sala koncertowa, ul. Staszica 6
gala operowa studentów z polskich i zagranicznych Akademii Muzycznych

4.05. 2016r. – Sala Kameralna Opery Nova, ul.Focha 5
Giovanni Battista Pergolesi Livietta e Tracollo
Accademia di Musica Italiana

5.05.2016 – Aula, ul. Słowackiego 7
sesja naukowa Teatr operowy – tradycja, teraźniejszość, przyszłość