The world premiere of La bohème was in Turin on 1 February 1896 at the Teatro Regio, conducted by Arturo Toscanini. Since then, La bohème has become part of the standard Italian opera repertory and is one of the most frequently performed operas worldwide.

Before Giacomo Puccini sat down to write La bohème, which turned out to be one of the world’s most popular operas, the same topic caught the interest of another composer who had risen out of poverty and wanted to showcase ‘real life’ in opera. Ruggero Leoncavallo, the author of the brilliant Palgliaci, began to work on his La bohème around the same time as Puccini. The two composers clashed in the press, but it was Puccini who had the final say: ‘Let him compose, and I will compose. The public will judge,’ he wrote. And that is what happened, to the disadvantage of Leoncavallo

Streszczenie libretta

AKT I

W ubogiej paryskiej mansardzie mieszkają po­eta Rudolf, malarz Marcel, muzyk Schaunard i filo­zof Colline. Nie mają ani pie­niędzy, ani opału. Jest tak zimno, że Marcel nie może utrzymać pędzla w dłoni. Do rozniecenia ognia Rudolf ofiarowuje rękopis swojego dramatu. Colline chciał za­stawić kilka swoich książek, ale lombard był już zamknięty. Wtem pojawia się Schaunard z pie­niędzmi, opałem, jedzeniem i winem - zapłatą otrzymaną od angielskiego lorda. 

Przyjaciele postanawiają spędzić Boże Narodzenie w swojej ulubionej ka­wiarni Momus. Właściciel domu puka do drzwi i żąda zaległego czynszu. Z trudem udaje sięim go wreszcie pozbyć. Przyjaciele wyruszają do kawiar­ni, jedynie Rudolf pozostaje jeszcze przez kilka minut. Rozlega się nieśmiałe pukanie do drzwi. To są­siadka Mimi przyszła prosić o ogień, bo chce zapalić świecę. Atak kaszlu zmusza ją do dłuższego zatrzymania się. Ponieważ zapomniała klucza do pokoju, po­wraca jeszcze raz. Przeciąg gasi obie świece. Kie­dy szukają klucza w ciemności, Rudolf natrafia w ciemności na delikatną rękę dziewczyny. Rodzi się między nimi zaufanie i sympatia.

AKT II

W Dzielnicy Łacińskiej panuje radosny ruch przed­świąteczny. Rudolf kupuje Mimi różową chustkę. Przedstawia ją przyjaciołom i dochodzi do rozmowy o miłości. Nagle pojawia się elegancka, wyzywająca dama w towarzystwie zamożnego mężczyzny. To Musetta, była kochanka Marcela. Znudziła się już starszym panem Alcindoro i stara się ponownie przyciągnąć uwagę Marcela. Zlecając Alcindoro, by kupił jej nowe buty, Musetta pozbywa się swojego towarzy­sza. Dawna para kochanków znowu się odnajduje. Mimi i Rudolf również cieszą się swym uczuciem. Przyjaciele biesiadują radośnie. 

AKT III

Mimi odwiedza Marcela i opowiada zrozpaczona, że Rudolf opuścił ją z zazdrości. Kiedy pojawia się Rudolf, dziewczyna ukrywa się za drzewem i poznaje praw­dziwy powód jego postępowania. To troska o zdrowie chorej na gruźlicę Mimi skłoniła go do opuszczenia jej. W mansardzie na pod­daszu jej stan pogarszał się coraz bar­dziej. Mimi pada Rudolfowi w ramiona. Potem rozstają się.  Między Marcelem i Musettą do­chodzi do sceny zazdrości i oboje również się roz­stają.

AKT IV

Rudolf i Marcel znowu zamieszkują w swojej mansardzie. Próbują na próżno zapomnieć o kochankach. Colline i Schaunard przynoszą chleb i śledzie. Przyjaciele rozkoszują się obfitym je­dzeniem i tańczą z radości. Schaunard i Colline pojedynkują się szuflą do węgla i pogrzebaczem. 

Nagle pojawia się Musetta ze śmiertelnie chorą Mimi, która chce jeszcze raz zobaczyć swojego kochanka. Musetta wy­chodzi, aby kupić wymarzoną przez Mimi mufkę, a Marcel chce wezwać lekarza. Colline postanawia zanieść swój płaszcz do lombardu. 

Rudolf i Mi­mi zostają sami i wspominają swój pierwszy wie­czór. Reszta osób powraca. Mimi cieszy się z mufki, którą uważa za prezent od Rudolfa i zasypia. Mu­setta przygotowuje lekarstwo, które przyniósł Marcel. Na próżno: Mimi umarła.

The story is set in Paris around 1830.

ACT I

In their Latin Quarter garret, the near-destitute artist Marcello and poet Rodolfo try to keep warm on Christmas Eve by feeding the stove with pages from Rodolfo’s latest drama. They are soon joined by their roommates—Colline, a philosopher, and Schaunard, a musician, who brings food, fuel, and funds he has collected from an eccentric nobleman.

As the others depart to revel at the Café Momus, Rodolfo remains behind to finish an article, promising to join them later. There is another knock at the door—the visitor is Mimì, a pretty neighbor, whose candle has gone out in the stairwell. As she enters the room, she suddenly feels faint. Rodolfo gives her a sip of wine, then helps her to the door and relights her candle. Mimì realizes that she lost her key when she fainted, and as the two search for it, both candles go out. Rodolfo finds the key and slips it into his pocket. In the moonlight, he takes Mimì’s hand and tells her about his dreams. She recounts her life alone in a lofty garret, embroidering flowers and waiting for the spring.

ACT II

Amid the shouts of street hawkers near the Café Momus, Rodolfo buys Mimì a bonnet and introduces her to his friends. They all sit down and order supper.

ACT III

Mimi visited Marcel and told him that Rudolf left her because of jealousy. Later, while staying in hiding, she finds out the reasons for his decision. The reason for abandoning Mimi was that he was worried about the health of the girl, whose illness was progressing in the attic mansard.

Mimi falls into Rudolf's arms. Then they part ways. There are scenes of jealousy between Marcel and Musetta.

ACT IV

Months later in the garret, Rodolfo and Marcello, now separated from their girlfriends, reflect on their loneliness. Colline and Schaunard bring a meager meal. To lighten their spirits, the four stage a dance, which turns into a mock duel.

At the height of the hilarity, Musetta bursts in with news that Mimì is outside, too weak to come upstairs. Musetta relates how Mimì begged to be taken to Rodolfo to die. Colline goes off to pawn his overcoat.

Left alone, Mimì and Rodolfo recall their meeting and their first happy days, but she is seized with violent coughing. When the others return, Musetta gives Mimì a muff to warm her hands. Mimì slowly drifts into unconsciousnes. Musetta prays for Mimì, but it is too late. The friends realize that she is dead.